Back to the Land of the Living

5 days and 6 nights to be exact since September 26, I was bedridden in fever and all I can do is eat, sleep, and eat some more!

Ang saya saya! Sabog ang mga lakad ko last weekend. Hindi pa ko nakapag basketbol nung Wednesday na ang tagal tagal kong hinintay dahil may bago kaming kalaban. Kahit second submission ko sana para sa Art In Site magazine napurnada. Kulang na lang i-submit kong artwork eh kung ano mang imahe ang nabuo sa twalya kong tadtad ng uhog at pawis.

To top that, I started going to work yesterday still feeling a bit dazed. Hanggang ngayon. Spread the love, spread the virus!

I usually never run out of things to do and "idle time" itself is a luxury to me but this last week was unbelievable... no... UNBELIIIIEEEVABLE. I can't paint, can't guitar, can't piano, can't play PSP, can't read much, can't write things, obviously can't lift dumbbells... heck, I can't even connive myself to think too complex stuffs. All of it makes either my body or my brain aches. Argh. Double argh!

Sarap sana pakinggan ng concept na wala akong ginawa nung huling linggo kundi kumain at matulog, matulog at kumain. Pero yung kumakain ka at may nararamdaman ka at yung matulog ka at hindi mo alam kung giniginaw ka o naiinitan ka, aba hindi patok yun.

Nung ikatlong araw, nagpa-hospital na ako. Bihira tumagal ng isang araw ang lagnat ko. How much more THREE. I was adviced to have a CBC ("complete blood count" para sa mga nasa medisina o "pasupsop ng dugo" para sa mga ignoranteng hindi nakaka-alam ng CBC). Pagtapos pa ng ilang hokus pokus, niresetahan lang ako ng antibiotic. Respiratory tract infection lang daw. Duda ako. Pero patuloy pa din naman akong ginagamot ng nirisetang medesina hanggang ngayon.

mga candy sa loob ng candy dispenser
Hindi ko lang talaga matanggap na nagkaron ako ng gentong kahabang lagnat. There's a few things that I personally pride about ME and one of them is my uncannily extra strong immune system. I can list things of the abuses I do with my body and I mean ABUSES not the konyo likes of haaay-wala-akong-tulog-kasi-nag-bar-hopping-kami-till-three-and-drank-vodka-till-I-pass-away type of abuses. Those are wussy abuses in comparison. But this time, I din't get away with it.

Pinatikim sakin ni God paano "tumambay" ng kama, "maglakwatsa" sa sala, at "gumala" sa kusina paminsan-minsan sa sarili kong bahay. Makuntento naman daw ako ng nasa bahay lang. Hehe. Ayun pala ang isa sa mga iba ko pang nagawa those sick days... magdasal. And appreciate the fact that He has to point out that I have limits too and that I might be overdoing something on the vessel that He has lent me. Binigay niya din sa akin itong napaka-habang oras na ito para pag-isipan ang isang bagay na hindi pa pwedeng sabihin dahil hindi naman pribado ang Dear Diary na ito haha. Saka na. Basta for that, thanks be to God!

That aside, ano pa ba mga natutunan ko noong mahabang araw na "bed arrest" ako...

1. May bago akong kras sa TV. Si Jessica Mendoza. One of the finalists for Myx's VJ Hunt this year. She's so cutily chinky or chinkily cutey. For the lack of word to describe it. Wehe. And she's got talent, she deserves a spot. Nice.

MYXVJ 3 and send to 2366
2. Kahit pala sobra sobra ka na sa tulog at hindi ka pa inaantok at alam mo sa kaibuturan ng bituka mo na hyper ka pa, ipikit mo lang ang mga mata mo eventually makakatulog ka pa din. Astig.

3. I love my mom. She looked over me when if it was me looking over some other else I'd already be cranky. But she stayed by me (no matter how annoying it sometimes already get) till I feel good... if there's really feeling "good" about that condition.

4. Pag may sipon ako at ngongo mag salita, kahit sa isip ko ay super sigurado akong na-syllabicate at pronounce ko ng tama yung mga sinasabi ko. Ngongo pa din pala nilang napapakinggan.

5. Wala na palang FM station na 106.7 mhz, feeling ko tuloy tumanda ako bigla ng sampung taon.

6. May kulay ang bigote ko bukod sa itim. Eto yung isa sa pinaka maangas na na-diskubre ko. Medyo na-obserbahan ko kasi siya ng mas malapit sa salamin. Aba, may ilang hibla na kulay chestnut red namo'y pina highlights sa parlour. Astig. Akala ko na color-blind na ako dahil sa lagnat ko pero pina-confirm ko sa utol ko, may kulay nga daw. Bangis. Wala naman akong ginagawa sa bigote ko. Pinahaba ko lang, parang kambing.

7. Mas maganda sana kung tumutupi yung pakpak ni Anne Curtis sa avian-mode niya sa "Dyosa".

Back to the Land of the Living

5 days and 6 nights to be exact since September 26, I was bedridden in fever and all I can do is eat, sleep, and eat some more!

Ang saya saya! Sabog ang mga lakad ko last weekend. Hindi pa ko nakapag basketbol nung Wednesday na ang tagal tagal kong hinintay dahil may bago kaming kalaban. Kahit second submission ko sana para sa Art In Site magazine napurnada. Kulang na lang i-submit kong artwork eh kung ano mang imahe ang nabuo sa twalya kong tadtad ng uhog at pawis.

To top that, I started going to work yesterday still feeling a bit dazed. Hanggang ngayon. Spread the love, spread the virus!

I usually never run out of things to do and "idle time" itself is a luxury to me but this last week was unbelievable... no... UNBELIIIIEEEVABLE. I can't paint, can't guitar, can't piano, can't play PSP, can't read much, can't write things, obviously can't lift dumbbells... heck, I can't even connive myself to think too complex stuffs. All of it makes either my body or my brain aches. Argh. Double argh!

Sarap sana pakinggan ng concept na wala akong ginawa nung huling linggo kundi kumain at matulog, matulog at kumain. Pero yung kumakain ka at may nararamdaman ka at yung matulog ka at hindi mo alam kung giniginaw ka o naiinitan ka, aba hindi patok yun.

Nung ikatlong araw, nagpa-hospital na ako. Bihira tumagal ng isang araw ang lagnat ko. How much more THREE. I was adviced to have a CBC ("complete blood count" para sa mga nasa medisina o "pasupsop ng dugo" para sa mga ignoranteng hindi nakaka-alam ng CBC). Pagtapos pa ng ilang hokus pokus, niresetahan lang ako ng antibiotic. Respiratory tract infection lang daw. Duda ako. Pero patuloy pa din naman akong ginagamot ng nirisetang medesina hanggang ngayon.

mga candy sa loob ng candy dispenser
Hindi ko lang talaga matanggap na nagkaron ako ng gentong kahabang lagnat. There's a few things that I personally pride about ME and one of them is my uncannily extra strong immune system. I can list things of the abuses I do with my body and I mean ABUSES not the konyo likes of haaay-wala-akong-tulog-kasi-nag-bar-hopping-kami-till-three-and-drank-vodka-till-I-pass-away type of abuses. Those are wussy abuses in comparison. But this time, I din't get away with it.

Pinatikim sakin ni God paano "tumambay" ng kama, "maglakwatsa" sa sala, at "gumala" sa kusina paminsan-minsan sa sarili kong bahay. Makuntento naman daw ako ng nasa bahay lang. Hehe. Ayun pala ang isa sa mga iba ko pang nagawa those sick days... magdasal. And appreciate the fact that He has to point out that I have limits too and that I might be overdoing something on the vessel that He has lent me. Binigay niya din sa akin itong napaka-habang oras na ito para pag-isipan ang isang bagay na hindi pa pwedeng sabihin dahil hindi naman pribado ang Dear Diary na ito haha. Saka na. Basta for that, thanks be to God!

That aside, ano pa ba mga natutunan ko noong mahabang araw na "bed arrest" ako...

1. May bago akong kras sa TV. Si Jessica Mendoza. One of the finalists for Myx's VJ Hunt this year. She's so cutily chinky or chinkily cutey. For the lack of word to describe it. Wehe. And she's got talent, she deserves a spot. Nice.

MYXVJ 3 and send to 2366
2. Kahit pala sobra sobra ka na sa tulog at hindi ka pa inaantok at alam mo sa kaibuturan ng bituka mo na hyper ka pa, ipikit mo lang ang mga mata mo eventually makakatulog ka pa din. Astig.

3. I love my mom. She looked over me when if it was me looking over some other else I'd already be cranky. But she stayed by me (no matter how annoying it sometimes already get) till I feel good... if there's really feeling "good" about that condition.

4. Pag may sipon ako at ngongo mag salita, kahit sa isip ko ay super sigurado akong na-syllabicate at pronounce ko ng tama yung mga sinasabi ko. Ngongo pa din pala nilang napapakinggan.

5. Wala na palang FM station na 106.7 mhz, feeling ko tuloy tumanda ako bigla ng sampung taon.

6. May kulay ang bigote ko bukod sa itim. Eto yung isa sa pinaka maangas na na-diskubre ko. Medyo na-obserbahan ko kasi siya ng mas malapit sa salamin. Aba, may ilang hibla na kulay chestnut red namo'y pina highlights sa parlour. Astig. Akala ko na color-blind na ako dahil sa lagnat ko pero pina-confirm ko sa utol ko, may kulay nga daw. Bangis. Wala naman akong ginagawa sa bigote ko. Pinahaba ko lang, parang kambing.

7. Mas maganda sana kung tumutupi yung pakpak ni Anne Curtis sa avian-mode niya sa "Dyosa".